Journal of Paramedical Science and Rehabilitation (Oct 2017)

مقایسه ویژگیهای آیرودینامیکی صدا در مبتلایان به اختلال صدای اسپاسمودیک و تنش عضله

  • اکبر داروئی,
  • مهشید آقاجان زاده,
  • پیمان دبیرمقدم,
  • ابوالفضل صالحی,
  • مهدی رهگذر

DOI
https://doi.org/10.22038/jpsr.2017.20166.1504
Journal volume & issue
Vol. 6, no. 4
pp. 15 – 21

Abstract

Read online

هدف: صداسازی یا تولید انرژی صوتی قابل شنیدن ناشی از فعالیتهای عضلانی و آیرودینامیکی است که بر بافت تارهای صوتی اثر می­ گذارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی پارامترهای آیرودینامیکی در دو گروه اختلال صدای اسپاسمودیک و اختلال صدای ناشی از تنش عضله بود. روش بررسی: آزمودنیها شامل 30 فرد (10 نفر اختلال صدا از نوع اختلال صدا اسپاسمودیک، 10 نفر اختلال صدا از نوع اختلال صدا ناشی از تنش عضلانی و 10 نفر دارای صدای طبیعی) بودند. ظرفیت حیاتی هریک از آزمودنیها با استفاده از دستگاه اسپیرومتر ثبت شد و با کمک زمان نگه­دار حداکثر زمان آواسازی محاسبه شد. داده­ها با نرم­افزار SPSS 19 آنالیز شد. یافته ­ها: حداکثر زمان آواسازی در اختلال صدا ناشی از تنش عضله کمتر از دو گروه دیگر است و در گروه اختلال صدا اسپاسمودیک کمتر از گروه طبیعی بود،که تفاوت میانگینها بین سه گروه معنادار بود (0/001>p). ظرفیت حیاتی در گروه اختلال صدا ناشی از تنش عضله از دو گروه دیگر کمتر و در گروه اختلال صدا اسپاسمودیک و گروه طبیعی برابر بود، که تفاوت میانگین ها بین سه گروه معنادار بود (0/001>p). ضریب آواسازی در گروه اختلال صدا ناشی از تنش عضله بیشتر از گروه اختلال صدا اسپاسمودیک و در گروه اختلال صدا اسپاسمودیک بیشتر از گروه طبیعی بود و باز هم تفاوت میانگین ها بین سه گروه معنادار بود (0/001> p). نتیجه گیری: حداکثر زمان آواسازی بین سه گروه طبیعی، اختلال صدا اسپاسمودیک و اختلال صدا ناشی از تنش عضله تفاوت معنادار دارد. ظرفیت حیاتی در گروه طبیعی و اختلال صدا اسپاسمودیک تفاوت نداشت و در گروه اختلال صدا ناشی از تنش عضله متفاوت از دو گروه دیگر بود. به نظر می ­رسد کاهش ظرفیت حیاتی در این دسته از مبتلایان خود می­ تواند توجیهی برای بروز این نوع اختلال صدا باشد. نتایج نشان دادند که تغییرات در پارامترهای آیرودینامیکی علاوه بر تفکیک گروه طبیعی از گروه دارای اختلال صدا، وابسته به نوع اختلال نیز هست. این تفاوت­ها باید در روند ارزیابی و مداخلات درمانی مدنظر قرار گیرد.

Keywords