اثربخشی درمان شناختی-رفتاری خانواده محور بر سازش خانواده کودکان دارای اختلال وسواسی-جبری

Abstract

اختلال وسواس-جبری یک بیماری روانی شدید و طولانی مدت که با رنج قابل ملاحظه و افت عملکرد همراه است. هدف پژوهش اثربخشی درمان شناختی-رفتاری خانواده محور بر سازش خانواده کودکان دارای اختلال وسواسی-جبری بود. طرح پژوهش از نوع روش نیمه­آزمایشی طرح تک­موردی (تک­آزمودنی) بود. جامعه­آماری این پژوهش، کلیه کودکان دارای اختلال در محدوده سنی 7 تا 12سال مراجعه کننده به مراکز مشاوره و کلینیک­های روانپزشکی شهر اهواز در زمستان 1398 (مراحل پیگیری فروردین1399) بودند. نمونه­ها به روش نمونه­گیری در دسترس چهارکودک (و مادران­شان) انتخاب و تحت مداخله درمانی شناختی- رفتاری خانواده­-محور در 12 جلسه قرارگرفتند. در این پژوهش از مقیاس­های وسواس-اجباری ییل براون کودک (Cahil & et al, 1997) و مقیاس سازش وتاثیر خانواده کودک (Calvocoressi & et al, 1999) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های ترسیم دیداری یا تحلیل نمودار گرافیکی، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد شاخص پایا در مرحله درمان و پیگیری برای سازش خانواده معنی­دار می­باشد (05/0p<). درصد بهبودی کلی نیز نشان داد اثربخشی درمان شناختی-رفتاری خانواده­­-­محور بر سازش خانواده درکودکان دارای اختلال بر اساس طبقه­بندی بلانچارد برای چهار­کودک در مرحله درمان و پیگیری، در طبقه درمان موفق قرارگرفت. پس این درمان می­تواند بر سازش خانواده کودکان دارای اختلال وسواسی- جبری سودمند و کارآمد باشد.

Keywords

• درمان شناختی–رفتاری خانواده-‌محور
• سازش خانواده
• کودکان دارای اختلال وسواس- جبری