برآورد سهم نسبی شادمانی از طرح‌واره‌های‌ ناسازگار اولیه در دبیران تربیت‌بدنی شهر اصفهان

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، برآورد سهم نسبی شادمانی از طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه در دبیران تربیت‌بدنی شهر اصفهان می‌باشد که به روش توصیفی ـ هم‌بستگی انجام شده است. ‌جامعة آماری شامل کلیۀ دبیران تربیت‌بدنی 3 دورۀ تحصیلی آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال 1392 (تعداد 559 نفر) بود. حجم نمونة آماری از طریق جدول کرجیس و مورگان (1970) 226 نفر محاسبه شد. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعة آماری بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه طرح‌واره‌های ناسازگار و شادمانی بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی، تحلیل رگرسیون) استفاده شد. نتایج نشان داد که هم‌بستگی منفی و معناداری بین طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه با شادمانی دبیران تربیت‌بدنی شهر اصفهان وجود دارد. با توجه به نتایج می‌توان گفت که وجود طرح‌واره‌های ناسازگار در دبیران تربیت‌بدنی می‌تواند باعث کاهش شادمانی در آن‌ها شود که این مهم می‌تواند تأثیر نامطلوبی بر عملکرد دبیران رفتار‌های آیندۀ آن‌ها داشته باشد. همچنین، نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد که طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه می‌توانند پیش‌بینی‌کننده‌های خوبی برای شادی در دبیران تربیت‌بدنی باشند و 20 درصد شادی را تحت‌تأثیر قرار دهند.

Keywords

• طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه
• شادمانی
• دبیران تربیت‌بدنی