مطالعات روان‌شناسی ورزشی (Feb 2015)
مقایسۀ میزان پرخاشگری و گوشه‌گیری نوجوانان بی‌سرپرست ورزشکار و غیرورزشکار
Abstract
هدف پژوهش حاضر، مقایسۀ میزان پرخاشگری و گوشه‌گیریِ نوجوانان بی‌سرپرست ورزشکار و غیرورزشکار بود. در این پژوهشِ علی ـمقایسه‌ای، از بین نوجوانانِ پسرِ 10 تا 18 سالة بی‌سرپرست، در مراکز بهزیستی شهر تبریز، 150 نفر بهشیوة تصادفی هدفمند انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات، از پرسش‌نامة پرخاشگری باس و پری، و پرسش‌نامة پژوهشگرساختة گوشه‌گیری استفاده شد و روایی و پایایی هر دو پرسش‌نامه نیز موردسنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات، با آمار توصیفی، و آزمون تی‌مستقل انجام گردید. نتایج بهدستآمده نشان داد، بین نمرة کل پرخاشگری و خردهمقیاس‌های کلامی، جسمی، و خشم، و گوشه‌گیری نوجوانان بی‌سرپرست ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد؛ ولی در خردهمقیاس دشمنی، بین نوجوانان بی‌سرپرست ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری دیده نشد. بر اساس نتایج پژوهش، چنین نتیجهگیری می‌شود که با افزایش برنامه‌های ورزشی نوجوانان بی‌سرپرست، می‌توان از آثار منفی پرخاشگری در رفتار فردی و اجتماعی آن‌ها پیشگیری کرد.
