اثربخشی آموزش مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر افزایش علائم خودکنترلی در کودکان 8-6 ساله مبتلا به اختلال نارسایی توجه ـ بیش فعالی: پژوهش مورد منفرد

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر کارکردهای اجرایی بر افزایش علائم خودکنترلی در کودکان 8-6 ساله مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی انجام شد. روش این پژوهش مطالعه مورد منفرد از نوع طرح A-B بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان 8-6 ساله دارای اختلال نارسایی توجه-بیش‌فعالی در سال تحصیلی 96-1395 بودند. نمونه‌گیری با روش هدفمند انجام شد و 4 کودک دارای اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی، به تشخیص روانپزشک و با استفاده از DSM-V و پرسشنامه تشخیص علائم بیش فعالی (Conners, 1969) انتخاب گردیدند و پس از ثبت داده‌های خط پایه، طی 8 جلسه 45 دقیقه‌ای مورد مداخله قرار گرفتند. در نهایت پس از یک‌ماه از پایان مداخله، داده‌های مرحله پیگیری جمع‌آوری شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه معلم و والد (Conners, 1990) و پرسشنامه خودکنترلی کودکان (Kendall and Wilcox, 1979) بودند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل درون موقعیتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بررسی و تحلیل دیداری یافته‌ها نشان داد که مداخله بر روی سه آزمودنی از چهار آزمودنی پژوهش موثر بوده است و آموزش کارکردهای اجرایی بر افزایش علائم خودکنترلی در کودکان 8-6 ساله مبتلا به اختلال نارسایی توجه-بیش فعالی تاثیر داشته است.

Keywords

• اختلال نارسایی توجه/ بیش‌فعالی
• خودکنترلی
• کارکردهای اجرایی
• کودکان 8-6 ساله