تأثیر تزریق خون اتولوگ و Dry Needling در درمان سندرم آرنج تنیس‌بازان مقاوم به درمان

Abstract

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه‌ی اثربخشی دو تکنیک تزریق خون اتولوگ و Dry needling در بیماران مبتلا به بیماری لترال اپی‌کندیلیت (سندرم آرنج تنیس‌بازان) مقاوم به درمان بود.روش‌ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده، بر روی 32 بیمار مبتلا به بیماری لترال اپی‌کندیلیت مقاوم به درمان انجام گرفت. بیماران پس از ورود به تحقیق، به دو گروه درمانی طبقه‌بندی شدند. شرکت‌کنندگان گروه اول و دوم به ترتیب تحت درمان با روش‌های Dry needling و تزریق خون اتولوگ قرار گرفتند. میزان درد بیماران با استفاده از مقیاس‌های Visual analogue scale (VAS) و Patient-Rated Tennis Elbow Evaluation (PRTEE) قبل از انجام مداخلات، 1 ماه بعد و 3 ماه پس از مداخله اندازه‌گیری و مقایسه گردید.یافته‌ها: میزان درد در هر دو گروه تزریق خون اتولوگ و Dry needling، یک ماه و سه ماه پس از درمان بر اساس هر دو معیار، کاهش معنی‌داری را نشان داد. بین دو گروه تزریق خون اتولوگ و Dry needling تفاوت معنی‌داری در کاهش میزان درد در طول زمان بر اساس معیارهای VAS وPRTEE مشاهده نشد.بحث: میانگین نمره‌ی درد بیماران دو گروه از نظر سنجش با معیارهای VAS و PRTEE، تفاوت معنی‌داری نداشت. پس از انجام مداخلات، نتایج به دست آمده نشان‌ دهنده‌ی کاهش معنی‌دار نمره‌ی درد در هر دو گروه نسبت به ابتدای پژوهش بود.

Keywords

• آرنج تنیس‌بازان
• لترال اپی‌کندیلیت
• تزریق خون اتولوگ
• dry needling