مروری بر اثر تنش‌های مختلف بر تولید آنتی‌اکسیدان به‌وسیلۀ جلبک دونالیلا

Abstract

زیست‌تودۀ ریزجلبک به‌عنوان یک خوراک پایدار برای تولید ترکیبات با ارزش بالا مانند آنتی‌اکسیدان‌های آنزیمی و غیرآنزیمی در نظر گرفته می‌شود که به‌طور گسترده برای مواد غذایی، دارویی، نساجی، چرم و هم‌چنین در صنایع شیمیایی استفاده می‌شود. افزایش عملکرد ریزجلبک، دست‌یابی به شرایط بهینۀ کشت، ذخیره‌سازی بهینۀ مولکول‌های آنتی‌اکسیدانی پس از پردازش و پردازش پایین‌دستی با صرفه‌جویی در انرژی از جمله موانع اصلی برای تولید آنتی‌اکسیدان‌هاست. امروزه، ترکیبات آنتی‌اکسیدانی تولیدشده با ریزجلبک‌ها درنتیجۀ اعمال شرایط استرس، به‌عنوان محصولاتی پراهمیت برای سلامتی بشر، توجه تجاری پیدا کرده است. استرس اکسیداتیو ناشی از اسیدیته، فلزات، پرتو ماورای بنفش و دما می‌تواند باعث تولید آنتی‌اکسیدان در بسیاری از گونه‌های مختلف ریزجلبک‌ها مانند جلبک دونالیلا شود. کشت جلبک دونالیلا، دارای چندین برتری از جمله نرخ رشد بالا، هزینۀ تولید پایین و هم‌چنین توانایی رشد در شرایط استرس‌زا مانند غلظت بالای نمک، شدت نور بالا و محدودیت نیتروژن است. این مقاله، یک بررسی کلی از تولید آنتی‌اکسیدان‌ها در متابولیسم سلولی ریزجلبک‌ دونالیلا، فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان POD)، SOD،(CAT و استراتژی‌هایی برای افزایش تجمع آنتی‌اکسیدان در ریزجلبک‌ها ارائه می‌دهد.

Keywords

• ریزجلبک
• آنتی‌اکسیدان
• استرس
• جلبک دونالیلا
• محیط کشت