روانشناسی بالینی و شخصیت (Sep 2020)
مقایسه اثربخشی مداخلات گروهی بین فردی روان‌پویشی و هیجان‌محور بر اختلال اضطراب فراگیر نوجوانان دختر
Abstract
مقدمه: هدف پژوهش بررسی و مقایسۀ اثربخشی دو مداخلۀ گروهی بین فردی روان‌پویشی و هیجان‌محور بر اختلال اضطراب فراگیر نوجوانان دختر بود. روش: روش پژوهش از نوع آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر 15 تا 17 سال دارای اختلال اضطراب فراگیر مدارس شهر شیراز در سال تحصیلی 96-1395 بود. از این میان، تعداد 45 نوجوان با روش نمونه‌گیری خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه گواه و در هر گروه 15 نفر گمارده شدند. ابزار پژوهش، مقیاس اختلال اضطراب فراگیر-7 بود که در سه مرحله و برای هر سه گروه اجرا شد. درمان بین فردی روان‌پویشی طی16 جلسۀ 90 دقیقه‌ای، و درمان هیجان‌محور طی 8 جلسۀ 90 دقیقه‌ای، یک بار در هفته، بر روی گروه‌های آزمایشی اجرا شدند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که دو مداخلۀ گروهی بین فردی روان‌پویشی و هیجان‌محور در کاهش اختلال اضطراب فراگیر تأثیر معنی‌داری داشتند، اما میان اثربخشی آن‌ها تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. این نتایج در پیگیری سه ماهه نیز پایدار بودند و تنها اثر درمان هیجان‌محور بر کاهش اختلال اضطراب فراگیر، پایدار باقی نمانده بود. بحث و نتیجه‌گیری: درمان بین فردی روان‌پویشی گروهی و درمان هیجان‌محور گروهی می‌توانند به عنوان روش‌های مداخله‌ای مؤثر برای اختلال اضطراب فراگیر در نوجوانان دختر به کار روند.
Keywords
