ارزیابی جامع کیفیت آب‌های سطحی و تناسب آنها برای مصارف شرب و آبیاری: مطالعه موردی حوضه رودخانه کارون و دز

Abstract

کیفیت پایدار آب رودخانه‌ها به یکی از نگرانی‌های اصلی در کشورهای در حال توسعه تبدیل شده است، لذا پایش کیفیت آب این منابع برای مصارف مختلف برای تدوین خط مشی مدیریت سلامت عمومی و محیط زیست بسیار ضروری است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی کیفیت آب سیستم رودخانه کارون و دز در استان خوزستان و بررسی مناسب بودن کیفیت آب آنها برای مصارف شرب و کشاورزی است. بدین منظور، از تکنیک‌ها و شاخص‌های مختلف و نیز آنالیزهای آماری برای ارزیابی تغییرات مکانی-زمانی در تفسیر مجموعه داده‌های بزرگ و پیچیده 12 پارامتر کیفیت آب گردآوری شده از حوضه رودخانه کارون و دز در بازه زمانی 17 ساله (1398-1382) استفاده شد. ارزیابی روند تغییرات کیفیت آب در بازه زمانی مطالعاتی نیز نشان داد که براساس WQI، کیفیت آب رودخانه کارون و دز از سال 1382 تا 1386 به ترتیب در طبقه "بسیار ضعیف" و "ضعیف" و از سال 1387 تا 1397 در طبقه"نامناسب" و "بسیار ضعیف" است. در خصوص پارامترهای آبیاری نیز نبود روند مشخصی در مقادیر آنها می‌تواند بیانگر عدم تأثیر کیفیت آب رودخانه‌ها از عوامل طبیعی و تبعیت آن‌ها از عوامل انسانی باشد. به‌طورکلی، این مطالعه اهمیت استفاده از شاخص‌های کیفیت آب را بیان می‌کند که تفسیر ساده‌ای از داده‌های پایش را برای کمک به جوامع محلی در بهبود کیفیت آب ارائه می‌دهد، چرا که براساس این شاخص‌ها و PCA، می‌توان نتیجه گرفت که فعالیت‌های انسانی مرتبط در امتداد ساحل رودخانه‌های کارون و دز به ویژه در سال‌های اخیر بر کیفیت آب آنها تأثیر گذار است.

Keywords

• کیفیت آب
• شاخص‌های آبیاری
• تکنیک‌های آماری چند متغیره
• توزیع فضایی
• رودخانه کارون و دز