آلکسیتمیا و ادراک تنهایی زنگ خطری برای گرایش دختران به رفتارهای پر خطر

Abstract

به دلایل چندگانه، رفتارهای پر خطر در سال‌های اخیر، بین دختران ایرانی افزایش یافته است. رفتارهای پر‌خطر، سلامت جسمی، روانی و اجتماعی آن‌ها را به مخاطره می‌اندازد. هدف از انجام این پژوهش، مطالعۀ نقش آلکسیتمیا و ادراک تنهایی در بروز رفتارهای پرخطر در دانشجویان دختر بود. پژوهش حاضر، یک پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. به منظور انجام این پژوهش، 530 نفر از دانشجویان دختر که در نیم سال تحصیلی اول 96-95 در مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل بودند، با استفاده از پرسشنامه‌های الکترونیک (از طریق شبکه‌های اجتماعی (تلگرام)) مطالعه شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل مقیاس آلکسیتمیا تورنتو، مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی و مقیاس احساس تنهایی اجتماعی عاطفی برای بزرگسالان دیتوماسو، برنن وبست بود. در پایان، از معادلات ساختاری برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آلکسیتمیا مستقیم و به واسطۀ ادراک تنهایی بر گرایش به رفتارهای پرخطر تأثیر داشته است. اثر مستقیم و غیرمستقیم آلکسیتمیا بر گرایش به رفتارهای پرخطر مثبت و معنا‌دار بود. ادراک تنهایی بر گرایش به رفتارهای پرخطر اثر مستقیم داشت که این اثر منفی و معنا‌دار بود. آلکسیتمیا (مشکل در شناسایی و تنظیم هیجان ها) سبب می‌شود تا دختران در برقراری تعامل مشکل پیدا کنند و احساس تنهایی حاصل از آن در بروز رفتارهای پر‌خطر تأثیر بگذارد.

Keywords

• ناگویی هیجانی
• ادراک تنهایی
• رفتارهای پرخطر و دختران