مجله دانشکده پزشکی اصفهان (May 2015)
بررسی توزیع فراوانی همراهی سندرم تونل رادیال با آرنج تنیس بازان
Abstract
مقدمه: بیماری اپی‌کندیلیت جانبی بیماری شایعی است که در بعضی از موارد، با وجود درمان‌های مختلف، پاسخی به درمان نمی‌دهد. درمان بیماران مبتلا به اپی‌کندیلیت جانبی، در درجه‌ی اول، به صورت Conservative از تزریق کورتون در موضع می‌باشد، ولی در صورت همراهی این بیماری با سندرم تونل رادیال، درمان مذکور به تنهایی مؤثر واقع نخواهد شد و از درمان جراحی و دکامپرس کردن عصب رادیال استفاده می‌شود. مطالعه‌ی حاضر، با هدف تعیین توزیع فراوانی همراهی سندرم تونل رادیال با آرنج تنیس بازان به انجام رسید. روش‌ها: طی یک مطالعه‌ی مقطعی، بیماران مبتلا به اپی‌کندیلیت جانبی که در سال 93-1392 به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان آیت‌اله کاشانی اصفهان مراجعه کردند، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتلای این افراد به اپی‌کندیلیت جانبی و سندرم تونل رادیال از طریق معاینه‌ی فیزیکی و مصاحبه تعیین و همراهی دو بیماری مذکور، با استفاده از EMG (Electromyogram) و NCV (Nerve conduction velocity) در بیماران تأیید شد. یافته‌ها: در 24 نفر (2/46 درصد) در معاینه‌ی بالینی، اپی‌كندیلیت جانبی با سندرم تونل رادیال همراهی داشت. همچنین، بر اساس یافته‌های EMG و NCV در 19 مورد (5/36 درصد)، اپی‌كندیلیت جانبی با سندرم تونل رادیال همراهی داشت. بر حسب نتایج EMG و NCV در 4 مورد (7/7 درصد)، بین اپی‌كندیلیت جانبی با سندرم تونل کارپ همراهی وجود داشت و در 7 مورد (5/13 درصد)، اپی‌كندیلیت جانبی با اسکلروز کندیل لترال آرنج همراهی داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، همراهی دو بیماری سندرم تونل رادیال و اپی‌کندیلیت جانبی عارضه شایعی است و بایستی بیماران مبتلا به هر یک از این دو عارضه، به ویژه موارد مقاوم به درمان که با وجود درمان‌های Conservative بهبودی قابل توجهی پیدا نمی‌کنند، مورد بررسی‌های دقیق کلینیکی و پاراکلینیکی به منظور بررسی همراهی این بیماری با سندرم تونل رادیال قرار بگیرند.
