پژوهشهای زراعی ایران (Jun 2018)
اثر کودهای آلی و زیستی بر محتوای نیتروژن، فسفر و پتاسیم، رنگیزه های فتوسنتزی و میزان ماده مؤثره گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea Purpurea L.)
Abstract
مصرف کودهای بیولوژیک به‌دلیل تأثیر زیاد در اصلاح خصوصیات خاک، کاهش عوارض زیست‌محیطی و رشد بهتر گیاه از جمله راه‌کارهای مناسب در تولید ارگانیک گیاهان دارویی می باشد. به منظور مطالعه تأثیر کودهای آلی و زیستی بر رنگیزه های فتوسنتزی، عناصر معدنی و میزان ماده مؤثره در گیاه سرخارگل، آزمایشی در سال زراعی 1393-1392 در مزرعه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان بهصورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. محلول پاشی چای ورمی کمپوست به‌عنوان فاکتور اول در دو سطح (بدون مصرف چای ورمی کمپوست و مصرف چای ورمی کمپوست)، در کرت اصلی، کود آلی به‌عنوان فاکتور دوم در سه سطح (بدون مصرف کود، کود ورمی کمپوست و کود گاوی) و کود زیستی به‌عنوان فاکتور سوم در دو سطح (بدون مصرف کود زیستی و مصرف کود زیستی بیوآزوسپیر) در کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد بیشترین فنل ریشه و فنل کل از تیمار ورمی کمپوست به‌دست آمد. در حالی‌که بالاترین نیتروژن برگ، نیتروژن ساقه، فسفر برگ، فسفر ساقه، کلروفیل a، کلروفیل b، کاراتنوئید، فنل برگ و فنل ساقه از ترکیب تیماری ورمی کمپوست به همراه چای ورمی کمپوست حاصل شد. سرخارگل تحت تیمار تلفیقی ورمی کمپوست به همراه کود زیستی بیوآزوسپیر بیشترین فنل گل و اسید شیکوریک را تولید کرد. همچنین حداکثر پتاسیم ساقه و پتاسیم برگ از تیمار ترکیبی محلولپاشی چای ورمی کمپوست در ورمی کمپوست در کود زیستی بیوآزوسپیر به دست آمد. این تحقیق نشان داد که تیمار ترکیبی ورمی کمپوست به همراه محلولپاشی چای ورمی کمپوست نسبت به سایر تیمارها در کشت سرخارگل مفیدتر بود.
Keywords
