بررسی بقای سفیدبالک نیشکر، (Neomaskellia andropogonis (Hemiptera: Aleyrodidae روی دو رقم نیشکر تیمار شده با حشره‌کشهای مختلف

Abstract

سفید بالک نیشکر، Neomaskellia andropogonis Corbett یکی از آفات نسبتاً جدید در مزارع نیشکر ایران است. کنترل این آفت به ویژه زمانی که جمعیت آن به سطح طغیانی برسد دشوار است. به نظر می­رسد بکارگیری حشره­کش­های شیمیایی همراه با ارقام مقاوم بتواند جمعیت آفت را پس از رسیدن به سطح زیان اقتصادی به میزان قابل قبولی کاهش دهد. در این مطالعه، کارایی سه حشره­ کش با نحوه تاثیر متفاوت شامل دلتامترین، دینتفوران و اسپیرومسیفن روی درصد بقای مراحل مختلف زیستی سفیدبالک نیشکر روی رقم­ های IRC99-02 و CP69-1062 بررسی شد. در میان حشره ­کش­های مورد آزمایش، دلتامترین به طور معنی‌داری سمیت بیشتری روی حشرات بالغ N. andropogonis داشت و LC50 آن روی رقم­های IRC99-02 و CP69-1062 به ترتیب 39 و 62 پی­ پی ­ام بود. غلظت­ های بالای همه حشره­ کش­های مورد آزمایش به طور معنی‌داری نرخ تفریخ تخم، درصد بقای پوره­ها، شفیره­ ها و حشرات بالغ را نسبت به تیمار شاهد در هر دو رقم نیشکر کاهش دادند. در برخی موارد، رقم IRC99-02 مقاومت بیشتری به مراحل مختلف زیستی سفیدبالک نیشکر نسبت به CP69-1062 داشت. نتایج نشان داد که حشره­ کش­های مورد بررسی، با توجه به نحوی تاثیر متفاوت، می­توانند به صورت متناوب، همراه با ارقام مورد بررسی، در برنامة مدیریت تلفیقی سفید بالک نیشکر استفاده شوند. در هر حال به منظور تایید این یافته، انجام بررسی­های تکمیلی در ارتباط با ارزیابی میزان خطرات بوم شناختی و تعیین حداکثر مقدار مجاز باقیمانده سموم در محصول شکر ضروری است.

Keywords

• دلتامترین
• دینتفوران
• اسپیرومسیفن
• سفیدبالک نیشکر
• مدیریت تلفیقی آفات