تاثیر کودهای آلی و بیولوژیک بر برخی خصوصیات رشدی گل مغربی (.Oenothera biennis) تحت شرایط شوری

Abstract

شوری یکی از تنش­های مهم محیطی محدودکننده رشد گیاهان است و کاربرد مواد آلی و قارچ­های میکوریزا آربوسکولار سبب کاهش اثرات سوء آن می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثر سطوح مختلف شوری و اصلاح‌کننده‌های بیولوژیکی و آلی بر برخی ویژگی‏های رشدی در گل مغربی (Oenothera biennis L.) بود. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش سطح از مواد اصلاحی شامل شاهد (بدون مواد اصلاح­کننده)، 1.5 و 3 گرم قارچ میکوریزا در هر کیلوگرم خاک، 16 و 32 میلی‏گرم اسید هیومیک در یک لیتر آب آبیاری و 25 درصد حجمی گلدان بقایای گیاهی روناس در سه سطح شوری خاک (4، 7 و 12 dSm-1) با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری، شاخص‌های رشدی و غلظت عناصر غذایی به‌طور معنی‌داری کاهش یافت. در هدایت الکتریکی dSm-1 4 بیشترین ارتفاع گیاه، طول ریشه و غلظت فسفر در تیمار g/kg 3 قارچ میکوریزا به دست آمد که به ترتیب نسبت به شاهد 16.72، 48.76 و 61.11 درصد بیشتر بود. در هدایت الکتریکی dSm-1 7 بیشترین میزان کلروفیل، ارتفاع گیاه، وزن خشک شاخساره و نسبت وزن خشک به تر در تیمار g/kg 1.5 قارچ میکوریزا به دست آمد که به ترتیب نسبت به شاهد 7.34، 18.19، 29.21 و 29.16 درصد بیشتر بودند. همچنین بقایای گیاهی روناس غلظت سدیم را در سطح شوری 7 دسی زیمنس بر متر، 42.79 درصد نسبت به شاهد کاهش داد. در هدایت الکتریکی dSm-1 12 بیشترین میزان کلروفیل، وزن خشک شاخساره، تعداد برگ فعال و سریع­ترین زمان گلدهی در تیمار بقایای گیاه روناس به دست آمد که به ترتیب نسبت به شاهد 16.12، 58.96، 51.14 و 100 درصد بیشتر بودند. رشد زایشی گیاهان در شوری dSm-1 12 (شاهد) متوقف شد اما استفاده از کودهای آلی و بیولوژیک موجب گل­دهی آن‌ها شد. به‌طورکلی همه تیمارهای کود آلی و بیولوژیکی در تمام سطوح شوری موجب بهبود رشد و عملکرد گیاه شدند.

Keywords

• اسید هیومیک
• پتاسیم
• روناس
• سدیم
• قارچ میکوریزا