تأثیر بازی‌های بومی ـ ‌محلی بر مهارت‌های بینایی ـ حرکتی دانش‌آموزان با توجه به تجربۀ بازی‌های رایانه‌ای

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر بازی‌های بومی ـ ‌محلی بر مهارت‌های بینایی ـ حرکتی کودکان پسر هفت سالۀ با و بدون تجربۀ بازی‌های رایانه‌ای بود. بدین‌منظور، 40 نفر از دانش‌آموزان پسر هفت ساله از دبستان‌های شهر نمین به‌روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و به‌صورت هدفمند در چهار گروه 10 نفره (دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل، با و بدون تجربۀ بازی‌های رایانه‌ای) جای گرفتند. از تمامی شرکت‌کنندگان با استفاده از آزمون بینایی حرکتی بازبینی‌شدۀ گاردنر، پیش‌آزمون مهارت‌های بینایی حرکتی به‌عمل آمد. سپس، گروه‌های آزمایشی به‌مدت شش هفته (هر هفته‌ سه جلسۀ 45 دقیقه‌ای) به انجام بازی‌های بومی ـ ‌محلی پرداختند؛ اما گروه‌های کنترل در این مدت به فعالیت‌های روزمرۀ خود مشغول بودند. نتایج نشان می‌دهد که بازی‌های بومی ـ محلی سبب بهبود مهارت‌های بینایی حرکتی شده است (P0.05). یافته‌ها پیشنهاد می‌کنند که شرکت در بازی‌های بومی ـ محلی سبب بهبود مهارت‌های بینایی ـ حرکتی کودکان پسر هفت ساله می‌شود؛ اما داشتن یا نداشتن تجربه در بازی‌های رایانه‌ای تأثیری بر میزان بهبود این مهارت‌ها ندارد.

Keywords

• بازی‌های بومی ـ ‌محلی
• بازی‌های رایانه‌ای
• مهارت‌های بینایی ـ حرکتی