Krajowy organ regulacyjny w świetle Europejskiego kodeksu łączności elektronicznej

Abstract

Od samego początku ustanowienia europejskich ram prawnych dla rynku telekomunikacyjnego organy regulacyjne odgrywają na nim pierwszoplanową rolę. Ich cele zmieniają się od czasu przyjęcia nowych ram regulacyjnych. W 2018 r. przyjęto nową dyrektywę UE 2018/1972 z 11 grudnia 2018 r. ustanawiającą Europejski kodeks łączności elektronicznej (dalej: EKŁE). Dyrektywa ta wskazuje krajowy organ regulacyjny jako główny organ odpowiedzialny za realizację celów regulacyjnych. Celem niniejszego artykułu jest scharakteryzowanie wybranych części EKŁE odnoszących się do krajowego organu regulacyjnego. W tekście przedstawiono kluczowe elementy prawne nowych ram regulacyjnych. Po pierwsze, wykazano ewolucję krajowych organów regulacyjnych w prawie UE. Wynika to z faktu, że pozycja instytucjonalna krajowego organu regulacyjnego stale rośnie. Po drugie, przedstawiono ogólne cele EKŁE oraz sposób, w jaki krajowe organy regulacyjne przyczyniają się w ramach swoich kompetencji do osiągnięcia celów dyrektywy. Po trzecie, przeanalizowano niezależność krajowych organów regulacyjnych. Dotychczas w prawie UE podkreślano, że istnieje potrzeba wzmocnienia niezależności krajowych organów regulacyjnych. W artykule przedstawiono, w jaki sposób wzmocniono niezależność krajowych organów regulacyjnych. Po czwarte, zadania krajowych organów regulacyjnych w zakresie świadczenia usługi powszechnej na rynku. Ostatnia piąta część koncentruje się na współpracy między krajowymi organami regulacyjnymi i innymi właściwymi organami w zakresie wykonywania zadań regulacyjnych określonych w EKŁE.

Keywords

• krajowy organ regulacyjny
• regulator rynku telekomunikacyjnego
• regulacja infrastrukturalna
• rynek łączności elektronicznej
• rynek telekomunikacyjny
• prawo telekomunikacyjne