Journal of Mashhad Dental School (Sep 2012)
تأثیر سه نوع سمان موقت بر میزان گیر روکشهای سمانشونده روی اباتمنتهای یک قطعهای با دو طول مختلف
Abstract
مقدمه: استفاده از سمانهای موقت برای سمان کردن پروتزهای متکی بر ایمپلنت، مزیت سهولت قابلیت بازیابی را داراست. بعضی از این سمانها دارای گیر بیشتر و بعضی دارای گیر ضعیفتری میباشند. بنابراین انتخاب سمان موقت در نگهداری این مزیت (دسترسی مجدد) حائز اهمیت است. هدف از این مطالعه، مقایسه تأثیر سه نوع سمان موقت بر میزان گیر روکشهای سمانشونده بر اباتمنتهای یک قطعهای با دو طول مختلف بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی-ازمایشگاهی 20 عدد آنالوگ ایمپلنت DIO با استفاده از سرویور درون بلوکهای تهیه شده از آکریل خودسختشونده قرار داده شدند. بلوکها به دو گروه 10 تایی تقسیم شدند. در یک گروه اباتمنتهای یک قطعهای به قطر 5/3 و ارتفاع 5/5 میلیمتر و در گروه دیگر قطر 5/3 و ارتفاع 7 میلیمتر، به آنالوگهای ایمپلنت با تورک 30 نیوتن سانتیمتر متصل گردیدند. بعد از ساخت کوپینگ برای هر اباتمنت سمانهای موقت تمپباند، دایکال و تمپباند کلیر برای اتصال کوپینگ به اباتمنت مربوط به کار رفتند. تمام نمونهها قبل از آزمایش، در رطوبت 100% و دمای 37 درجه سانتی گراد برای مدت 48 ساعت نگهداری شدند. کوپینگها با سرعت 5/0 سانتیمتر در دقیقه با استفاده از دستگاه یونیورسال تستینگ از روی اباتمنتها کشیده شدند و میزان گیر به نیوتن ثبت گردید. دادهها با استفاده از آزمون واریانس دوطرفه ارزیابی گردیدند. یافتهها: میزان گیر دایکال (6/138 نیوتن) به طور معنیداری از تمپ باند کلیر (3/67 نیوتن) و تمپ باند (3/30 نیوتن) بیشتر بود (001/0P
