آگاهی و مهارت اعضای تیم مدیریت بحران بیمارستان در مورد تریاژ در زمان بحران؛ یک مطالعه مقطعی

Abstract

مقدمه: در زمان بحران با توجه به تعداد زیاد مصدومین و محدود بودن امکانات و خدمات نیاز به دسته بندی صحیح و اختصاصی بهترین خدمات برای بیشترین مصدومان و مجروحان وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی سطح آگاهی و مهارت اعضای تیم مدیریت بحران یک بیمارستان در زمینه تریاژ در زمان بحران طراحی شده است. روش کار: مطالعه مقطعی حاضر 1395 با هدف ارزیابی سطح آگاهی و مهارت اعضای تیم مدیریت بحران بیمارستان شهید رجائی گچساران از تریاژ در شرایط بحران طراحی و انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بی نام و محقق ساخته ای بود که پژوهشگر به طور حضوری و با مراجعه به اعضاء تیم مدیریت بحران بیمارستان و پس از بیان اهداف و دلایل انجام مطالعه تکمیل گردید. داده ها با نرم افزار spss نسخه 22 و با استفاده از روش های آماری توصیفی (گرایش مرکزی و پراکندگی مانند فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفتند. يافته ها: در مجموع 140 پرسشنامه تکمیل و جمع آوری شد. میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه90/7± 62/34 بود (7/50 درصد زن). میانگین سابقه کار 36/6 ± 9 سال و میانگین سابقه کار در بخش اورژانس یا ویژه 54/4 ± 03/3 بود. میانگین نمره آگاهی از تریاژ 35/2 ± 87/5 (0-11) بود و میانگین نمره مهارت 56/2 ± 67/3 (0-9)بود. اختلاف میانگین نمره آگاهی پزشکان 22/2 ± 54/6، پرستاران 09/2 ± 45/6، اداری 71/2 ± 53/4، خدماتی 59/1 ± 60/4 و پرسنل واحد های پاراکلینیکی (آزمایشگاه، رادیولوژی و ...) 12/2 ± 6 با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشت (08/0). بین سابقه کار و آگاهی از تریاژ (06/0 = r، 46/0 = p) و مهارت در زمینه انجام تریاژ (01/0 = r، 91/0 = p) رابطه معناداری وجود نداشت. نتيجه گيری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که آگاهی و مهارت اعضاء تیم مدیریت بحران بیمارستان شهید رجائی گچساران در زمینه تریاژ در شرایط بلایا ضعیف می باشد. در این زمینه هیچ گونه ارتباط معنی داری بین دو فاکتور مذکور و فاکتورهای دموگرافیکی چون سن، جنس، سابقه کار، سابقه انجام تریاژ، سطح تحصیلات و پست سازمانی وجود نداشت.

Keywords

• بحران؛ بیمارستان؛ اعضای کمیته؛ تریاژ؛ آگاهی