Niezawodność usuwania azotu ze ścieków w zbiorczej oczyszczalni z sekwencyjnym reaktorem biologicznym

Abstract

Celem badań była ocena niezawodności usuwania azotu ogólnego w zbiorczej oczyszczalni ścieków przy zastosowaniu metody niezawodności Weibulla. Badania prowadzono w okresie od 1 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2012 roku w zbiorczej oczyszczalni ścieków, której wielkość wyrażona Równoważną Liczbą Mieszkańców (RLM) wynosiła 101200. W analizowanym okresie pobrano i poddano analizie fizyczno-chemicznej 73 próbki ścieków surowych i oczyszczonych. Na podstawie uzyskanych wyników badań stwierdzono wyższe od przeciętnych stężenia azotu ogólnego w ściekach surowych. Duża nierównomierność stężeń związków azotu w ściekach dopływających miała wpływ na niestabilność procesów nitryfikacji i denitryfikacji w sekwencyjnym reaktorze biologicznym. Stwierdzona niestabilność procesów biologicznych skutkowała tym, iż w 46% przypadków stężenie azotu ogólnego w ściekach oczyszczonych było wyższe od wartości dopuszczalnej określonej w pozwoleniu wodnoprawnym dla tego obiektu. W pracy zaproponowano kilka rozwiązań problemów związanych z funkcjonowaniem reaktora biologicznego, które w przyszłości powinny skutkować zwiększoną skutecznością eliminacji azotu ogólnego w analizowanej oczyszczalni ścieków.

Keywords

• ścieki
• niezawodność oczyszczania
• metoda Weibulla