The Polish Journal of Aesthetics (Sep 2016)
Po co urbanistyce transparentność dźwięku? Uwagi na marginesie polskiej ekspozycji na 13. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji
Abstract
Zazwyczaj odbiór świata za pośrednictwem brzmienia rozumiany jest jako forma suplementu w zestawieniu z widzialną treścią dzieła. Nieuchwytność doznań, które tworzą interwencje dźwiękowe w przestrzeni publicznej, stanowi o niezwykłej dynamice wydarzeń tego typu. W rzeźbie dźwiękowej Katarzyny Krakowiak wystawionej w Pawilonie Polskim w 2012 roku, traktującej o eteryczności dźwięku, dochodzi do zmiany perspektywy doświadczenia samej sztuki wykorzystującej dźwięk, jak i tego, co decyduje o filozofii słuchania. Jakiego rodzaju „widok” czy raczej „rodzaj patrzenia” aktywują prace, których sedno stanowią wrażenia słuchowe? Jaki wymiar emocjonalny, poznawczy oraz praktyczny dla mieszkańców postkomunistycznych miast ma odczytywanie takiej przestrzeni za pomocą dźwięku? Jaki rodzaj transparentności, a więc i widoczności czy też widzialności tworzy dźwięk? Pytania te zakreślają obszary eksploracji, które decydować będą o kwestiach poruszanych w artykule.
Keywords
