ارزیابی تأثیر فرایند تصفیه پساب در تصفیه‌خانه‌های آب (مطالعه موردی: تصفیه‌خانه هفتم آب شرب تهران)

Abstract

کلانشهر تهران با هفت تصفیه­خانه آب شرب حجمی بالغ بر یک­میلیارد مترمکعب آب تصفیه‌‌شده را جهت مصرف نیاز دارد. از این حجم نیاز، حدود پنج درصد جریان ورودی آب به تصفیه­خانه‌ها طی فرایند تصفیه به پساب تبدیل شده که بالغ بر50 میلیون مترمکعب در سال تخمین زده می‌شود. مدیریت این حجم آب عملاً از دسترس خارج شده که در مدیریت فرایند بازچرخانی، می‌تواند نقش به‌سزایی در تعادل­بخشی منابع آب و جلوگیری از هدررفت آب داشته باشد. لذا این مطالعه به‌دنبال ارزیابی فرایند بازچرخانی تصفیه آب، در حوزه تأمین آب شرب شهر تهران جهت افزایش پایداری چرخه عرضه و تقاضای آب و هم‌چنین حفظ منابع آبی موجود، ظرفیت سازی منابع آبی جدید است. که یکی از این ظرفیت‌ها استفاده از پساب‌ها می باشد. بدین منظور به‌صورت پایلوت به‌منظور اثربخشی بازچرخانی این چرخه، در تصفیه‌خانه شماره هفت تهران با حجم آب ورودی 155میلیون مترمکعب در سال موردارزیابی قرار گرفت. در این راستا نتایج ارزیابی تغییر فرایند بازچرخانی در تصفیه‌خانه نشان داد که با تغییر فرایند تصفیه پساب و استفاده از پلی‌الکترولیت، میزان پساب تولیدی به میزان 95 درصد کاهش یافت. نتایج نشان داد که حجم پساب از مقدار 7/7 میلیون‌مترمکعب در سال به حجم 310 هزار مترمکعب در سال کاهش یافته که عملاً کارایی پنج درصدی تولید پساب به 3/0 درصد تولید پساب در این تغییر فرایند رسیده است. این تغییر در سیستم پساب تولیدی در تصفیه‌خانه آب شرب می‌تواند با توجه به حجم منابع آب موردنیاز تهران، تا حد زیادی به پایداری منابع آب به‌ویژه منابع آب زیرزمینی کمک کند.

Keywords

• پلی‌الکترولیت
• تصفیه خانه
• تعادل‌بخشی
• پساب
• منابع آب