مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Jul 2015)
مقایسه‌ی ایمونوگلوبولین‌های G، M، E و A سرم در بیماران مبتلا به لیکن‌پلان و واکنش‌های لیکنوئیدی دهان
Abstract
مقدمه: واکنش‌های لیکنوئید نام‌گذاری کلی برای توصیف ضایعاتی است که از نظر کلینیکی و هیستوپاتولوژیک مشابه می‌باشند که به دو گروه لیکن‌پلان و واکنش‌های لیکنوئیدی (تماسی، دارویی و پیوند علیه میزبان) طبقه‌بندی می‌شوند. این مطالعه با هدف بررسی ایمونوگلوبولین‌های G، M، E و A و اثبات و یا رد تفاوت‌های ایمونولوژیکی بین دو گروه انجام شد. روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی انجام شد. نمونهها شامل دو دسته‌ی 25 نفری از بیماران مبتلا به ضایعات لیکن‌پلان و واکنش‌های لیکنوئیدی بودند که بر اساس معیارهای بالینی و هیستوپاتولوژیک ارایه شده توسط WHO (World Health Organization) تمایز داده شدند. از افراد cc 5 خون جهت تعیین میزان ایمونوگلوبولین‌های G، M، E و A تهیه شد. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون t و 2χ و با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: در این مطالعه، اگر چه اختلاف معنی‌داری از نظر تفاوت میانگین IgE (Immunoglobulin E) بین دو گروه وجود نداشت، اما میانگین سطح آن در هر دو گروه افزایش قابل توجهی را نشان داد. همچنین، میانگین سطح IgA (Immunoglobulin A) در گروه بیماران مبتلا به لیکنوئید نسبت به گروه مبتلا به لیکن‌پلان افزایش معنی‌داری را نشان داد. در مورد ایمونوگلوبولین‌های G و M بین دو گروه اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: ارایه‌ی معیارهای بیشتر به منظور تفکیک بهتر دو دسته اختلالات لیکن‌پلان دهانی و واکنش‌های لیکنوئیدی، خط اول دستیابی به روش‌های درمانی مناسب در آینده خواهد بود.
