تاثیر عدم‌ قطعیت‌ عیار در برنامه‌ریزی تولید بلندمدت ذخایر دو عنصری

Abstract

برنامهریزی تولید بلندمدت تأثیر بسزایی در ارزیابی اقتصادی پروژههای معدنی دارد. در برنامهریزی تولید استفاده از یک مدل بلوکی عیاری با دقت بالا اهمیت ویژهای دارد. برای ایجاد مدل بلوکی عیاری انتخاب یک روش تخمین مناسب گامی مهم تلقی میشود. معمولاً برای تخمین عیار در کانسارهای چند عنصره از روش کوکریجینگ ) CoKriging ( استفاده میشود اما این روش به دلیل وجود اثر هموارسازی، معمولاً با خطا همراه است. برای حل این مسأله میتوان از روش سنتی شبیهسازی توأم متوالی گوسی ) SGCOSIM ( استفاده نکرد. اما این روش نیز به دلایلی مانند استفاده از انواع مدلهای واریوگرام، پیچیدگی محاسبات، زمانبر بودن و دشواری اعتبارسنجی، جذابیت کمتری دارد. برای حل این مسأله، میتوان با استفاده از روشهایی مانند تبدیل شرطی متوالی ) SCT ( و یا تحلیل مؤلفههای اصلی ) PCA (، همبستگی بین عناصر را حذف کرد. ایراد اساسی در روشهای فوق عدم امکان حذف همبستگی در همه گامها است. برای این منظور در ابتدا میتوان از روش فاکتورهای خودهمبستگی کمینه/بیشینه ) MAF ( همبستگی را حذف و در مرحله بعد، عناصر مستقل را با روش شبیهسازی متوالی گوسی ) SGS ،) شبیهسازی کرد. در این پژوهش، کانسار سرب و روی گوشفیل به عنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شده است. به منظور تخمین عیار از روش کوکریجینگ و برای حذف همبستگی روش MAF مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن برای شبیهسازی، روش SGS به کار گرفته شد. در نهایت، مقایسه نتایج برنامهریزی تولید بلندمدت، برای مدلهای عیاری حاصل از روشهای تخمین و شبیهسازی انجام گرفت که بر اساس آن NPV حاصل از روش کوکریجینگ، 44 درصد کمتر از NPV کمینه بهدست آمده از مدلهای شبیهسازیشده است.

Keywords

• برنامه‌ریزی تولید بلندمدت
• کوکریجینگ
• فاکتورهای خودهمبستگی کمینه/ بیشینه
• شبیه‌سازی متوالی گوسی
• عدم‌قطعیت عیار