بررسی میزان آگاهی و نگرش پرسنل خدمات رسان شهر ساری در مورد کمک های اولیه؛ یک مطالعه مقطعی

Abstract

مقدمه: داشتن اطلاعات کافی در زمینه آگاهی و نگرش افراد جهت هرگونه برنامه‌ریزی و مداخلات آموزشی مناسب با هدف فراگیری کمکهای اولیه در جامعه ضروری می باشد. مطالعه حاضر در سال 1394جهت بررسی دانش و نگرش نیروهای خدماتی شهر ساری درباره کمکهای اولیه و در چهار گروه شغلی پلیس، رانندگان تاکسی، رانندگان اتوبوس و آتش‌نشانان انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی بوده و جامعه پژوهش شامل رانندگان تاکسی و اتوبوس شهری، پلیس و آتش‌نشانان شهر ساری در سال 1394 بود. نمونه‌گیری بصورت تصادفی ساده طبقه‌بندی شده و با حجم نمونه 500 نفر انجام شد. دانش و نگرش مشارکت کنندگان با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و با نرم‌افزار SPSS ویرایش 22 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. يافته ها: تعداد 500 نفر با میانگین سنی51/.8 ±32/40 (حداقل 28 و حداکثر 60) سال که همگی مرد بودند در این مطالعه شرکت کردند. افراد شرکت کننده در مطالعه دارای میانگین بعد خانوار 8/13 ± 1/4 بودند. میانگین نمره نگرش 8/51 ± 2/11 بود. بیشترین فراوانی نمره کسب شده در نگرش برابر با 12 بود و بیشترین امتیاز نگرشی نیز مربوط به سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی با میانگین امتیاز 8/17 و کمترین امتیاز نیز مربوط به رانندگان تاکسی سازمان تاکسیرانی با میانگین امتیاز 2/11 از حداکثر نمره 20 بود. متوسط نمره آگاهی بدست آمده 7/42 ± 2/7 بود. بالاترین میانگین آگاهی مربوط به آتش نشانی با امتیاز 6/11 و کمترین آن مربوط به تاکسی رانی با امتیاز 1/7 از حداکثر نمره 20 بود. نتيجه گيری: نتایج مطالعه نشان داد که سطح آگاهی و نگرش نیروهای ارائه کننده خدمات به مردم در مورد کمکهای اولیه مناسب نبوده و آموزشها در این زمینه مطلوب نمی‌باشد که جهت ارتقا آن نیاز به برنامه‌ریزی مدون، کلاسهای بازآموزی و آموزشهای بدو و حین خدمت با تمرکز بر افزایش مهارت می‌باشد.

Keywords

• آگاهی؛ نگرش؛ کمک اولیه؛ مطالعات مقطعی