مطالعه رفتارهای دشوار اساتید دانشگاه و علل پیدایش آن

Abstract

هدف: پژوهش حاضر به مطالعه رفتار دشوار اساتید دانشگاه با استفاده از مدل چهار بعدی رضائی‌زاده (1397) می‌پردازد که رفتارهای دشوار را در چهار گروه «پرواز پایین»، « بازیگری قدرت»، «منفی‌نگری» و «فریبکاری» طبقه‌بندی می‌کند. روش پژوهش: این پژوهش از بعد هدف یک پژوهش کاربردی بود که با طرح پژوهش آمیخته انجام شد. در ابتدا داده‌های کمّی از پرسشنامه خود-ارزیابی رفتارهای دشوار از 21 استاد جمع‌آوری شد. سپس داده‌های کیفی که به انواع رفتارهای دشوار و دلایل بروز آنها اشاره داشت از پاسخ‌های اساتید در انجام فعالیت‌های دوره و انجمن‌های گفتگو جمع‌آوری شد. یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از آن است که: 1. رفتارهای پرواز پایین، منفی‌نگری، بازیگری قدرت و فریبکاری بیشترین تا کمترین میانگین رتبه را در رفتارهای دشوار اساتید به‌خود اختصاص دادند. 2. اساتید بر این باورند که بیشتر رفتارهای دشوار آنها ناشی از عوامل بیرونی است که کنترل کمی بر آنها دارند. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصل از تحلیل یافته‌های این پژوهش می‌توان گفت که بعضی از اساتید از تکنیک انگشت اشاره استفاده می‌کردند. این موضوع نشان از کم‌توجهی به مسئولیت شخصی برای کاهش رفتارهای دشوار دارد. نردبان مسئولیت‌پذیری دانکن (2018) می‌تواند برای اندازه‌گیری و بهبود مسئولیت‌پذیری دانشگاهی در جهت به حداقل رساندن رفتارهای دشوار مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords

• رفتار دشوار
• اساتید دانشگاه
• بالندگی هیئت علمی
• مسئولیت‌پذیری