معرفی نسخۀ خطی دیوان حسینی به رقم سلطانعلی مشهدی 890 هجری و تحلیل آرایه‌‌های تذهیب آن

Abstract

دیوان اشعار سلطان حسین بایقرا، مشهور به دیوان حسینی، از جمله آثار ادبی است که در دربار تیموریان و ادوار پس از آن، به کرات به رشتۀ تحریر درآمده ‌‌است. یکی از رونوشت‌‌های آن، سند 12148، موجود در دپارتمان نسخ خطی موزۀ ملی پاریس، مورخ 890 قمری است. این نسخۀ سلطنتی (استنساخ در دارالسلطنۀ هرات) به جهت برخورداری از عناصر کتاب‌‌آرایی از قبیل نگارگری، خوشنویسی (به قلم سلطانعلی مشهدی)، تجلید، تذهیب، تشعیر، جدول‌‌کشی و در دسترس‌بودن تمامی صفحات، نمونه‌‌ای شاخص و درخور مطالعۀ ساختاری به‌‌ویژه از حیث تزیینات تذهیب به نظر می‌‌رسد؛ بنابراین تحلیل فنی-هنری عناصر تذهیب این دیوان، هدف اصلی پژوهش حاضر است. بر همین مبنا، مقالۀ پیشِ رو، با رویکردی سبک‌‌شناختی و روشی توصیفی‌تحلیلی، ضمن رجوع به منابع کتابخانه‌‌ای، آرایه‌‌های تذهیب نسخۀ مذکور را بررسی و تحلیل خواهد کرد. در این روند پس از معرفی نسخۀ خطی دیوان حسینی (890ق)، به توصیف ساختاری مؤلفه‌‌های تذهیب آن پرداخته، سپس این عناصر به تفکیک رنگ، نقش و ترکیب‌‌بندی تحلیل خواهند شد. ضمناً این پژوهش مترصد پاسخ به این پرسش است که ویژگی‌‌های بصری تذهیب نسخۀ دیوان حسینی چه بوده و در چه سبکی گردآوری شده‌‌است. در نهایت یافته‌‌های پژوهش، نشان می‌‌دهند که ویژگی‌‌های سبکی تذهیب این نسخه با ویژگی‌‌های تذهیب سایر نسخه‌‌های دورۀ تیموری مطابقت دارد. تنوع و غنای تزیینات در کتیبه‌‌ها، استفاده از رنگ طلایی و طلایی در کنار لاجوردی، کاربست نوعی رویکرد طبیعت‌‌گرایانه در استفاده از نقوش ختایی، گرایش به تزیینات چینی و ترکیب‌‌بندی پیچیده و هماهنگ، از جملۀ این موارد است.

Keywords

• کلیدواژه‌‌ها: کتاب‌‌آرایی
• تذهیب
• دورۀ تیموری
• هرات
• دیوان حسینی
• سلطانعلی مشهدی