„Kochom swoje wioske, bom sie w ni rodzieła...”. Wilkowsko-­świętokrzysko­-kielecka poezja Kaśki spod Łysicy w świetle refleksji językoznawczo­kulturologicznych

Abstract

Tekst dotyczy poezji niepiśmiennej, pochodzącej z Wilkowa na Ziemi Świętokrzysko-Kieleckiej, Kaśki spod Łysicy – Katarzyny Zaborowskiej. Lingwistyczno-kulturologiczną refleksją objęte zostały utrwalone w poszczególnych lirykach, charakterystyczne dla tego obszaru, onimy (toponimy, mikrotoponimy, oronimy, antroponimy), apelatywy oraz wyróżniki gwarowo-dialektalne. Wnikliwa interpretacja owych uzupełniających się elementów umożliwiła ustalenie cech specyficznych dla idiolektu zapomnianej dziś, tworzącej w „gwarze macierzy” poetki.

Keywords

• poezja
• gwara
• dialekt
• onimy
• apelatywy