نتایج مقدّماتی روان‌درمانی مثبت‌گرای توسعه‌یافته مبتنی بر خیرباوری در افزایش شادکامی، رضایت از زندگی و بهزیستی روان‌شناختی در افراد افسرده غیر بالینی

Abstract

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعه‌ی تأثیر روان‌درمانی مثبت‌گرای توسعه‌یافته مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی، بهزیستی روان‌شناختی و رضایت از زندگی افراد دارای افسردگی غیربالینی بود. روش: بر این اساس از طرح تک آزمودنی چند خط پایه با دوره پیگیری استفاده شد.ابتدا از بین افراد دارای علایم و نشانه‌های افسردگی که به یک مرکز مشاوره در تهران مراجعه کرده بودند، 3 نفر به شیوه نمونه‌گیری هدف‌مند انتخاب شدند. برای هر کدام از شرکت‌کنندگان به صورت تصادفی بین 3 تا 7 هفته جلسه خط پایه در نظر گرفته شد. ارزیابی‌ها با استفاده از مقیاس شادکامی آکسفورد، بهزیستی روانشناختی ریف، مقیاس رضایت از زندگی دینر و جهت‌گیری شادکامی پترسون در مرحله خط پایه (3 تا 7 جلسه)، جلسات مداخله (8 جلسه) و چهار ماه بعد از پایان مداخله (پیگیری) انجام گرفت. مداخله به صورت انفرادی در 8 جلسه 45 دقیقه‌ای انجام گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که هر سه مراجع با شروع مداخله روند افزایشی و رو به بهبودی را در طراز نمرات شادکامی (37 درصد بهبودی)، بهزیستی روان‌شناختی (14 درصد بهبودی) و رضایت از زندگی (60 درصد بهبودی) نشان دادند. همچنین یافته‌ها بیانگر افزایش طراز نمرات هر سه مراجع در متغیّرهای فرایندی احساس لذّت (72 درصد بهبودی)، تقویت توانمندی (70 درصد بهبودی) و احساس معنا (128 درصد بهبودی) بود. بخش عمده‌ای از این نتایج در پایان دوره پیگیری چهار ماهه نیز حفظ شد. بحث و نتیجه‌گیری: بر این اساس، به نظر می‌رسد روان‌درمانی مثبت‌گرای مبتنی بر خیرباوری یک مداخله کوتاه مدّت مؤثر برای افزایش شادکامی، بهزیستی روان‌شناختی و رضایت از زندگی در افراد افسرده غیربالینی است.

Keywords

• روان‌درمانی مثبت‌گرای مبتنی بر خیرباوری
• شادکامی
• بهزیستی روان‌شناختی
• رضایت از زندگی
• افسردگی غیربالینی