بررسی تأثیر عوامل فردی و سازمانی، بر بهره‌وری پژوهشی اعضای هیئت‌ علمی دانشگاه تهران

Abstract

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ عوامل فردی و سازمانی با بهره‌وری پژوهشی اعضای هیئت‌ علمی دانشگاه تهران می‌باشد. روش‌شناسی: در این پژوهش که از نوع کاربردی است، به منظور به منظور انجام آن از روش کتابخانه ای استفاده شده است. جامعۀ پژوهش مورد نظر را 842 عضو هیئت ‌علمی دانشگاه تهران که در سال 1393، در پایگاه Web of science مقالۀ نمایه‌شده دارند تشکیل می‌دهد. داده‌های مربوط به عوامل فردی و سازمانی از مرکز فناوری‌های مجازی دانشگاه تهران (انفورماتیک) و داده‌های مربوط به بهره‌وری پژوهشی از بخش هوش سازمانی مرکز فناوری‌های مجازی دانشگاه تهران و پایگاه ‌Wos‌ استخراج گردید. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، بین جنسیت و بهره‌وری پژوهشی با معیار تصمیم226.0و آمارۀ آزمون 162.0 بین متغیر سن و بهره‌وری پژوهشی با معیار تصمیم (73.0) و آمارۀ آزمون (62.0)، بین حوزه‌های موضوعی و بهره‌ وری پژوهشی با معیار تصمیم (8.0) و آمارۀ آزمون (119.0) رابطه وجود ندارد ولی بین مرتبۀ علمی و بهره‌وری پژوهشی اعضای ‌هیئت ‌علمی ‌با‌ معیار‌ تصمیم (3.0) و آمارۀ آزمون (50.0) رابطه وجود دارد، به‌دست آمده است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می دهد که در حوزه علوم پایه زنان بیشترین تولیدات را داشته اند، ولی در سایر حوزه ها تولیدات چندانی نداشته اند، همچنین محدوده سنی تاثیر چندانی در میزان تولیدات نداشته است، اما محل اخذ مدرک و مرتبه علمی تاثیراتی بر بهره‌وری پژوهشی داشته است، یعنی هرچه دانشگاه محل تحصیل از سطح بالاتری برخوردار باشد و اعضای هیئت علمی مرتبه بالاتری داشته باشند تولیدات علمی بالاتری دارند.

Keywords

• بهره‌وری پژوهشی
• هیئت علمی
• دانشگاه تهران
• عوامل فردی
• عوامل سازمانی