İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi (Jun 2020)
ZİNANIN HUKUK-İÇİ VE HUKUK-DIŞI SOYKÜTÜĞÜ
Abstract
“Gayrı meşru cinsel ilişki” anlamına gelen zina, ataerkil sembolik düzende düzenleyici bir normdur. Makalede ataerkil sembolik düzen kavramını Butler’ın düşüncelerine atıfla tartışacağım. Butler, ensest yasasına dayanan Lévi-Strauss’un ve Lacan’ın yapısalcı söyleminin toplumsal/sembolik normların evrensel ve ideal biçimi olarak formüle edildiğini belirtir. Bu evrensel yapıdaki ortak nokta, eşit ve özerk kadın özneye yer olmamasıdır. Diğer ifadeyle, kadın özne ataerkil sembolik düzende ikincil konumdadır. Ataerkil sembolik düzen normlarının ve zinanın toplumsal/sembolik anlamının hukuki norm ve yorumları şiddet edimleriyle içeriden ve dışarıdan etkilediğini açıklayacağım. Cover’ın “hukuki şiddet”, Fricker’ın “epistemik adaletsizlik” kavramlarını analiz ederek, common-law’da zina tarihine kısaca değinerek zinaya ilişkin hukuki norm ve yorumları eleştirel bir şekilde ele alacağım. Zina normu Türkiye’de özel boşanma nedeni olarak Medeni Kanunda düzenlenmiştir. Dolayısıyla hukuki şiddetin Türkiye’deki zina yargısıyla nasıl etkileşim içinde olduğunu ayrıntılı bir şekilde tartışmak gerekir. Türkiye Aile Mahkemelerinin ve Yargıtayın zinaya ilişkin kararlarını inceleyerek, kusur-temelli boşanma sürecinde yargısal kararların nasıl yorumlandığını ve kadın öznelere hukuki şiddetin nasıl icra edildiğini göstermeye çalışacağım. Yargıtayın yerleşik içtihadına göre, boşanma davalarında tazminatın ve evlilikle ilgili kazanım miktarının belirlenmesi açısından kadın eşin zinası kocanın aile-içi şiddetinden daha ağır kusur kabul edilmektedir.
