مطالعات روانشناختی (Feb 2016)
نقش ظرفیت خودمهارگری و خودنظم‌بخشی در تبیین شادزیستی دانشجویان
Abstract
این مطالعه با هدف تعیین رابطۀ ظرفیت خودمهارگری، و خودنظم بخشی با شادزیستی انجام شد. جامعۀ مورد مطالعه را تمامی دانشجویان دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 91-1390 تشکیل می‌دادند که از میان آن‌ها نمونه‌ای به حجم 187 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودمهارگری، راهبردهای خودنظم‌بخشی عاطفی و شادزیستی آکسفورد استفاده شد. نتایج نشان داد بین نمرۀ کل شادزیستی و خرده‌مقیاس‌های تجربۀ مثبت و احساس مثبت آن با ظرفیت خودمهارگری و راهبردهای خودنظم بخشی (شامل شناختی، رفتاری، تمرکز بر تغییر عاطفه و افزایش عاطفه مثبت) رابطۀ مثبت معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیرهای ظرفیت خودمهارگری و راهبرد افزایش عواطف مثبت قادر هستند 17% از واریانس کل شادزیستی دانشجویان را تبیین کنند. همچنین نتایج آزمون تی نشان داد بین نمرۀ کل شادزیستی و خرده‌مقیاس‌های آن در دانشجویان مجرد و متأهل تفاوت معنادار وجود دارد.بر اساس یافته‌های این پژوهش به کارگیری ظرفیت خودمهارگری و خود نظم‌بخشی می‌تواند موجب شادزیستی شود.
Keywords
