Salezjańska tożsamość oratoriów w świetle ich struktury organizacyjno-prawnej w Inspektorii św. Stanisława Kostki

Abstract

Celem opracowania jest analiza form organizacyjno-prawnych, wykorzystywanych obecnie dla funkcjonowania oratoriów w salezjańskiej inspektorii warszawskiej oraz próba odpowiedzi, na ile są one pomocą w realizacji charyzmatu salezjańskiego, a na ile stanowić mogą zagrożenie dla salezjańskiej tożsamości oratoriów. Źródłem tej tożsamości jest doświadczenie z Valdocco, które Ksiądz Bosko przekazał swoim duchowym synom i córkom, a jej gwarantem jest zawsze wspólnota salezjańska. Formy działania oratoriów zmieniały się w zależności od potrzeb oraz sytuacji społeczno – politycznej. Nowy porządek prawny, który nastał w Polsce po transformacji ustrojowej w 1989 roku, dał salezjanom nowe narzędzia do pracy wychowawczej i opiekuńczej. Jednym z narzędzi przyjętych dla pracy oratoryjnej w inspektorii warszawskiej jest forma stowarzyszenia, z jednej strony aktywizująca do działania świeckich, ale też stwarzająca niebezpieczeństwo zbytniej niezależności od wspólnoty salezjańskiej, a co za tym idzie również zagrożenie dla salezjańskiej tożsamości samych oratoriów.

Keywords

• oratorium
• salezjanie
• wychowanie
• struktura organizacyjno-prawna
• stowarzyszenie
• tożsamość