Retinal Ven Tıkanıklığına Bağlı Oluşan Maküler Ödem Tedavisinde İntravitreal Deksametazon İmplantın Erken Dönem Sonuçları

Abstract

Amaç: Santral retinal ven tıkanıklığı (SRVT) ve retinal ven dal tıkanıklığına (RVDT) bağlı oluşan maküler ödem (MÖ) tedavisinde deksametazon implantın altı aylık etkisini ve yan etkilerini değerlendirmek. Gereç: Göz Hastalıkları Kliniğinde SRVT (n=19) ve RVDT(n=18) sonucu oluşan MÖ nedeniyle tek doz intravitreal dexametazon implant ile tedavi edilen 37 hasta (37 göz) çalışmaya dahil edildi. Hastaların kayıtları retrospektif olarak incelendi. En az 6 ay boyunca, aylık olarak takip edilen hastalar çalışmaya dahil edildi. Başlangıç ve tedavi sonrası her kontrolde yapılmış olan; biyomikroskopik muayene bulguları, en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EDGK) düzeyi ve spektral domain optik koherens tomografi (OKT) ile santral maküler kalınlık (SMK) ölçümleri ve yan etkiler kaydedilerek değerlendirildi. Bulgular: RVDT olguları grup 1 (n=18), SRVT olguları grup 2 (n=19) olmak üzere hastalar 2 gruba ayrıldı. Tüm hastalarda tedavi sonrası EDGK 4. aya kadar anlamlı olarak artarken SMK değerleri anlamlı olarak azaldı (p lt;0.05). Tedavinin 4. ayından sonra ise EDGK değeri tedavi öncesine göre istatistiksel olarak farklı değildi. Maximum görme keskinliğindeki artış grup 2’ye kıyasla grup 1’de anlamlı olarak fazla idi. İki grup arasında ortalama SMK azalması açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p gt;0.05). Tedavi edilen 8 hastada (%21,6) göz içi basınç artışı görüldü. Sonuç: SRVT ve RVDT’na ikincil maküler ödem olgularında intravitreal dexametazon implant, ilk 6 ayda anatomik ve fonksiyonel düzelme sağlamıştır. Göz içi basıncı artışı dışında yan etki görülmemiştir.

Keywords

• deksametazon implant
• maküler ödem
• retinal ven tıkanıklığı
• dexamethasone implant
• macular edema
• retinal vein occlusion