Korytarze ekologiczne w gospodarce przestrzennej wybranych gmin Warszawskiego Obszaru Funkcjonalnego

Abstract

Realizacja koncepcji sieci ekologicznej na poziomie lokalnym (gminnym), ustalona w dokumentach planistycznych o charakterze operacyjnym, jest trudna i wymaga dalszych analiz. Obszar badań obejmuje wybrane gminy Warszawskiego Obszaru Funkcjonalnego, w tym: Jabłonnę, Wieliszew, Nieporęt, Radzymin i Wołomin. Są to gminy o wysokim potencjale rozwojowym, wzrastającej presji urbanizacyjnej, położone w układzie przyrodniczych powiązań ponadregionalnych, ponadlokalnych i lokalnych. W pracy przeanalizowano: koncepcje sieci ekologicznej przyjętą w obowiązujących studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin, pokrycie miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego, formami ochrony przyrody oraz dodatkowe uwarunkowania ograniczające zabudowę. Wyniki posłużyły do oceny gospodarki przestrzennej rozpatrywanych gmin w zakresie utrzymania powiązań przyrodniczych. Z badań wynika, że choć wszystkie gminy w polityce przestrzennej uwzględniają konieczność utrzymania sieci ekologicznej, to przyjęty przebieg oraz zakres przestrzenny korytarzy, szczególnie lokalnych, oznacza marginalizację tego typu obszarów w stosunku do priorytetowego rozwoju nowych obszarów inwestycyjnych. Jednocześnie stwierdzono, że wyznaczone w Studium korytarze ekologiczne w przeważającej części są objęte ochroną przyrodniczą lub wyznaczone w strefach o ograniczonej przydatności pod zabudowę, co umożliwia formalną ochronę tych obszarów przed presją inwestycyjną.

Keywords

• sieć ekologiczna
• łączność przyrodnicza
• planowanie przestrzenne