مطالعۀ کیفی دلالت‏ های معنایی احساس ناامنی زنان در فضاهای عمومی

Abstract

این پژوهش درصدد است از رویکرد تفسیرگرایی اجتماعی به کشف و بررسی دلالت‏های ذهنی و معنایی احساس ناامنی زنان در فضاهای عمومی شهر بپردازد. داده‏های این مطالعۀ کیفی از طریق مصاحبۀ نیمه‏ساخت‏یافته گردآوری و از روش نظریه مبنایی برای تحلیل داده‏ها استفاده شده است. به کمک روش نمونه‏گیری نظری و هدفمند با 27 نفر از زنان مصاحبه شد و درنهایت داده‏های گردآوری‌شده در قالب 10 مقولۀ محوری و یک مقولۀ هسته، کدگذاری و تحلیل شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است کهآزار جنسی، ترس از بدنامی، و جامعه‏پذیری جنسیتی به منزلۀ شرایط علّی احساس ناامنی زنان را در فضاهای عمومی به‌دنبال دارد. در این میان، کدگذاری جنسیتی فضا به منزلۀ زمینه و شیء‏وارگی بدن زنانه به‌منزلۀ شرایط مداخله‏گر عمل کرده‏اند. بازسازی معنایی تجربه و درک زنان از احساس ناامنی در فضاهای عمومی بیانگر آن است که مشارکت‏کنندگان با قرارگرفتن در شرایط یاد‌شده به استراتژی‏های کتمان و گریز توسل می‏جویند. براساس مطالعۀ حاضر، تجربۀ ناامنی در فضاهای عمومی، بی‏اعتمادی، نهادینه‌شدن ترس، و انزوای اجتماعی را در پی داشته است.

Keywords

• احساس ناامنی
• جامعه‏پذیری جنسیتی
• زنان
• فضای عمومی
• نظریۀ مبنایی