Reforma krajowych przepisów o ochronie danych a kwestia niezależności organów nadzorczych na tle rozporządzenia 2016/679 i dyrektywy 2002/58 – uwagi krytyczne

Abstract

Rozpoczęcie stosowania przepisów ogólnego rozporządzenia oraz procedowana reforma GIODO stanowi dobry moment do podsumowania poglądów doktryny i judykatury związanych z niezależnością krajowych organów nadzorczych w obszarze ochrony danych oraz prywatności w łączności elektronicznej. W artykule omówiono genezę zasady niezależności, sposób jej definiowania, a także konsekwencje dla pozycji ustrojowej organów nadzorczych. Wyjaśniono pojęcie „całkowitej niezależności”, wprowadzone przepisami dyrektywy 95/46 i mające fundamentalne znaczenie dla ukształtowania statusu i pozycji prawnej organów powołanych do spraw ochrony danych w państwach członkowskich. Wskazano różnice pomiędzy „całkowitą niezależnością” a niezależnością cechującą organy nadzorcze w obszarze łączności elektronicznej. Omówiono krajowe doświadczenia związane z implementacją prawa UE w badanym obszarze na przykładzie GIODO oraz Prezesa UKE. W ostatniej części artykułu analizie poddano projekt nowej ustawy o ochronie danych, w szczególności zaś przepisy prowadzące do powołania nowego organu nadzorczego – Prezesa UODO. Wskazano kluczowe obszary, wymagające doprecyzowania w celu uniknięcia ryzyka wprowadzenia rozwiązań prawnych, które mogą być uznane za niezgodne z prawem UE.

Keywords

• ochrona danych osobowych
• prawo do prywatności
• niezależne organy nadzorcze
• rozporządzenie 2016/679