Motywacja czy rozczarowanie: powody, dla których tajwańscy studenci uczą się (?) języka polskiego

Abstract

Przedmiotem niniejszego stadium przypadku jest motywacja dwojga tajwańskich studentów do nauki języka polskiego. Należy rozpatrywać je w szerszym kontekście dydaktyki języków innych niż angielski w miejscu zdominowanym przez tenże. Jak dotąd niewiele wiadomo na temat powodów, dla których Tajwańczycy uczą się polskiego, jako że wcześniejsze badania z zakresu jpjo nie uwzględniały tej grupy, zaś miejscowi badacze to przede wszystkim angliści. Celem badania było (1) ustalenie, jakie czynniki motywują, a jakie zniechęcają tajwańskich studentów do nauki polskiego, (2) lepsze zrozumienie tutejszego szkolnictwa, oraz (3) sformułowanie wskazówek dla stron zaangażowanych w nauczanie języków obcych w tej części świata. Dane zebrano za pośrednictwem kwestionariuszy i wywiadów. Analiza wypowiedzi studentów ujawniła znaczny rozdźwięk pomiędzy deklarowanym poziomem motywacji a faktycznymi osiągnięciami w tej materii. Wśród czynników motywujących oboje badanych znalazła się między innymi potrzeba wyjątkowości i wywarcia wrażenia na innych, a także dostrzegane podobieństwa między dwoma krajami. Nie zniechęcał ich ani fakt, że wiedza ich rodaków na temat Polski jest znikoma, ani mało korzystny wizerunek Polaków, z jakim przyszło im się zetknąć. W artykule dołożono starań, aby wyjaśnić istniejące nieporozumienia co do tego, czym jest nauka języka i ilu wymaga starań. Mimo obecności jedynie dwojga uczestników ukazuje on sedno problemów, z jakim zmaga się obecnie edukacja językowa na Tajwanie.

Keywords

• język polski jako obcy
• jpjo
• tajwan
• motywacja