تأثیر تمرین استقامتی در خشکی، آب و ترکیبی بر متغیرهای منتخب کنیماتیکی در راه رفتن غیرارادی مردان 60 تا 75 سال

Abstract

ب با توجه به اینکه در دوره سالمندی، با بروز ناهنجاری‌های اسکلتی-عضلانی و به تبع آن تغییرات در عملکرد بیومکانیکی همراه است؛ استفاده از برنامه‌های تمرینی مناسب با رویکرد پیشگیری و یا کاهش تبعات منفی ناشی از این تغییرات، در دستور کار متخصصان حوزه بازتوانی ورزشی و کاردرمان­ها قرار دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین استقامتی در خشکی، آب و ترکیبی بر متغیرهای منتخب کینماتیکی راه‌رفتن غیرارادی مردان 75-60 سال بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 60 مرد به صورت داوطلبانه شرکت نمودند و به صورت تصادفی در سه گروه 20 نفره، هشت هفته تمرین استقامتی در خشکی، در آب و ترکیبی قرار گرفتند. از آزمون­های آماری تی وابسته برای مقایسه پیش‌ و پس‌آزمون و تجزیه‌وتحلیل کوواریانس برای مقایسه اثر سه نوع تمرین بر متغیرهای وابسته استفاده شد. یافته‌ها تاثیر انجام تمرین استقامتی در خشکی، آب و ترکیبی در افزایش معنادار میزان طول‌گام نرمالیزه، جابجایی مرکز جرم بدن در محورهای قدامی-خلفی و داخلی-خارجی، دامنه حرکتی مفاصل ران، زانو و دورسی فلکشن مچ پا راه‌رفتن غیرارادی را نشان داد (0/05>P)، با وجود اینکه به نظر می‌رسد استفاده از تمرینات استقامتی در خشکی، آب و ترکیبی می‌تواند اثر مثبت بر متغیرهای منتخب کینماتیکی سالمندان حین راه‌رفتن داشته باشد؛ تجزیه و تحلیل کوواریانس یک راهه نشان داد که تمرینات استقامتی ترکیبی و آب اثر متفاوتی بر متغیر جابجایی مرکز جرم بدن دارد و می توان انجام این تمرین را برای بهبود عملکرد راه رفتن و جابه‌جایی ایمن و مطمئن به سالمندان توصیه کرد. مطالعات آتی جهت بررسی هرچه دقیق‌تر تفاوت­های موجود بین انواع روش­های تمرینات استقامتی ضروری به نظر می‌رسد.

Keywords

• واژگان کلیدی: سالمند
• راه رفتن
• تمرین استقامتی
• اندام تحتانی