تأثیر تمرین خود مختاری بر انگیزۀ ورزشی و حمایت خودمختاری ادراک شده در دانش‌آموزان

Abstract

هدف از پژوهش حاضر افزایش کارایی کلاس­های تربیت­ بدنی در ترغیب دانش ­آموزان به فعالیت ­های بدنی بیرون آموزشگاهی بود. برای این منظور، نمونۀ 100 نفری دانش ­آموزان پسر از طریق نمونه ­گیری خوشه­ ای انتخاب شدند. با توجه به هدف کلی پژوهش از دانش­ آموزان خواسته شد قبل و بعد از تمرینات به سه پرسش­نامه "انگیزش ورزشی"، "حمایت خودمختاری ادراک شده در زمینۀ ورزش" و "پرسش­نامۀ قصد شرکت در فعالیت ­بدنی"، پاسخ دهند. کل دورۀ تمرینی 10 هفته بود که همزمان با ساعات درسی تربیت­ بدنی مدرسه اجرا شد. نتایج تحلیل چند متغیره کوواریانس نشان داد افرادی که پروتکل تمرینی را به صورت خودمختار تمرین کرده بودند دارای انگیزش بیشتری بودند و از زنگ تربیت ­بدنی لذت بیشتری نسبت به دیگر دانش ­آموزان برده بودند. به طور کلی می ­توان گفت استفاده از روش خودمختاری، بیشتر مواقع باعث می­شود دانش ­آموزان از درس تربیت ­بدنی حداکثر لذت را ببرند و ترغیب شوند در کلاس­ های سازمان یافته فعالیت­ بدنی خارج از آموزشگاه شرکت کنند

Keywords

• انگیزش خودمختاری
• تربیت‌بدنی
• خودمختاری
• فعالیت‌بدنی
• نظریۀ خودتعیین‌گری