تأثير آموزش راه‌هاي معنايابي بر اساس آموزه‌های قرآنی بر ميزان شادماني دین‌پژوهان دختر

Abstract

سابقه و هدف: بامعنابودن موجب شادی می‌شود و به اشخاص اجازه مي‌دهد رويدادها را تفسير کنند و دربارۀ نحوۀ زندگي و خواسته‌هاي انسان در زندگي براي خويش ارزش‌هايي تدارک ببينند. ازآنجاکه آیات الهی راه و روش زندگی معنادار را ارائه نموده است، پژوهش حاضر به‌منظور بررسي تأثير راه‌هاي معنايابي بر اساس آموزه‌هاي قرآنی بر ميزان شادماني دین‌پژوهان دختر شهر قم صورت گرفته است. روش کار: اين پژوهش از نوع نيمه‌تجربي همراه با پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل است که به‌صورت مشاورۀ گروهي و در هشت جلسه برگزار شده است. جامعۀ آماري پژوهش تمامی دین‌پژوهان دختر شهر قم در نيم‌سال اول تحصيلي 98-1397 و نمونۀ پژوهش 60 دین‌پژوه دختر با دامنۀ سني 18 تا 25 در مقطع کارشناسي بود که به‌صورت داوطلبانه در مشاورۀ گروهي ثبت نام نمودند و به‌صورت تصادفي در دو گروه 30 نفرۀ کنترل و آزمايش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش‌نامۀ شادماني آکسفورد بود. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي و تحلیلی (تحليل کوواريانس) استفاده شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: تحليل داده‌ها نشان مي‌دهد که ميانگين نمرات شادماني گروه آزمايش قبل از مداخله 40/31+51/94 و بعد از مشاورۀ گروهي 87/14+13/130 تغییر کرد. بنابراين ميانگين گروه آزمايش در مرحلۀ پس‌آزمون بيشتر بود. درنتیجه راه‌هاي معنايابي بر اساس آموزه‌هاي قرآنی بر ميزان شادماني دین‌پژوهان مؤثر بوده است (001/0P<). نتیجه‌گیری: ازآنجاکه آیات الهی راه و روش زندگی معنادار را به بهترین شیوه تبیین نموده است پیشنهاد می‌شود در آموزش‌های مؤسسات آموزشی از مفاهیم این آیات برای ایجاد شادمانی در دانش‌آموزان، دانشجویان و دین‌پژوهان استفاده شود.

Keywords

• آموزه‌هاي قرآنی؛ راه‌هاي معنايابي؛ شادماني