بررسی مقایسه ای انسجام داستان در کودکان فارسی زبان مبتلا به آسیب ویژه‌ی زبانی و کودکان طبیعی

Abstract

هدف: درمطالعات انجام شده در زبان انگلیسی، کودکان مبتلا به اختلال آسیب ویژه­ی زبانی، نقایص ویژه­ای را در انسجام داستان نشان داده­اند؛ در پژوهش حاضر انسجام داستان در این دسته از کودکان و کودکان طبیعی در زبان فارسی بررسی شده است. روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی است. 50 کودک با رشد طبیعی و 10 کودک مبتلا به آسیب ویژه­ی زبانی در این مطالعه شرکت کردند. کودکان آسیب ویژه­ی زبانی از نظر وضعیت شنوایی، هوش غیرکلامی و عاطفی طبیعی بودند. مشکل زبانی آنها­ با استفاده از آزمون رشد زبان تایید گردید. با استفاده از نسخه فارسی آزمون هنجار گفتمان روایتی، داستانهای تک صحنه‌ای و سه صحنه‌ای از آنها استخراج و نسخه­برداری گردید. سپس بر اساس عناصر انسجام امتیاز داده شد. در هردو مرحله نسخه ­برداری و امتیاز­­دهی، درصد توافق بین دو مصحّح محاسبه گردید. جهت مقایسه امتیاز انسجام داستانها­ و صحنه‌ها بین دو گروه، از آزمونهای تی مستقل و من ویتنی استفاده شد. یافته­ها: در کودکان طبیعی درصد توافق برای نسخه­برداری هر دو داستان«الف1» و «الف3» 100درصد، امتیازدهی داستان «الف1»، 96 درصد و امتیازدهی داستان «الف3»،94/51 درصد به دست آمد. پس از مقایسه گروه­ها مشخص شد که در بین دو گروه میانگین امتیاز انسجام داستان «الف1» و «الف3» به تفکیک و همچنین میانگین امتیاز انسجام صحنه‌های مختلف داستان «الف3» در دو گروه به طور معنادار متفاوت هستند (0/00=p). نتیجه­گیری: عملکرد انسجام داستان در کودکان مبتلا به آسیب ویژه­ی زبانی ضعیف­تر از کودکان با رشد طبیعی است.

Keywords

• گفتمان روایتی
• داستان گویی
• انسجام
• آسیب ویژه‌ی زبانی
• زبان فارسی