اثربخشی شناخت‌درمانگری گروهی با و بدون استفاده از حکایت‌های مثنوی در بهبود سلامت روان زنان متعارض

Abstract

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی «شناخت‌درمانگری گروهی» با و بدون استفاده از حکایت‌های مثنوی در «سلامت روان» زنان دارای تعارض زناشویی انجام گرفت. بدین منظور با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس از میان زنان داوطلب، 25 نفر براساس معیارهای ورود _ خروج، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه شناخت‌درمانگری با و بدون استفاده از حکایت‌های مثنوی جایگزین شدند. آزمودنی‌های دو گروه، قبل و بعد از ارائه مداخله، به گویه‌های پرسشنامه‌های «تعارض زناشویی» و «سلامت عمومی (28GHQ-)» پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون «تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر» نشان داد که هر دو مداخله در کاهش تعارض و بهبود سلامت زنان مؤثر هستند (05/0>P). نتایج آزمون «تحلیل کوواریانس» نیز حاکی از آن است که بهبود نمرات گروه شناخت‌درمانگری با استفاده از حکایت‌های مثنوی به‌طور معناداری بهتر از گروه شناخت‌درمانگری بدون استفاده از حکایت‌های مثنوی است (05/0>P)؛ بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که استفاده از حکایت‌های مثنوی باعث بهبود اثربخشی شناخت‌درمانگری در افزایش سلامت روان‌شناختی زنان دارای تعارض زناشویی می‌شود.

Keywords

• شناخت‌درمانگری
• گروه درمانگری
• سلامت روان
• حکایت‌های مثنوی
• تعارض زناشویی