Archiwa - Kancelarie - Zbiory (Mar 2015)
Seminaria doktoranckie w Zakładzie Archiwistyki UMCS - od kierowania rozwojem naukowym do kształcenia?
Abstract
Tradycje kształcenia na poziomie doktorskim sięgają w Uniwersytecie Marii Curie- -Skłodowskiej końca lat 70. XX w. Już w roku 1977, kiedy utworzono Zakład Nauk Pomocniczych Historii i Bibliotekoznawstwa, obroniono tam dwie prace doktorskie: Marii Trojanowskiej i Barbary Trelińskiej. Seminarium Józefa Szymańskiego, pod którego opieką obie prace powstały, szybko dorobiło się określenia „lubelska szkoła nauk pomocniczych historii”. W końcu lat 90. rozwój naukowy adeptów seminarium lubelskiego umożliwił utworzenie samodzielnego Zakładu Archiwistyki w UMCS, którego kierownik kontynuował tradycje seminarium Szymańskiego. Przebudowa systemu kształcenia uniwersyteckiego w Polsce na przełomie XX i XXI w. spowodowała zmiany w funkcjonowaniu lubelskiego seminarium. Oprócz nauczycieli akademickich, łączących pracę nad doktoratem z obowiązkami dydaktycznymi w UMCS (Artur Górak, Robert Jop), jego uczestnikami stali się uczestnicy czteroletnich studiów doktoranckich (Marek Konstankiewicz, Marcin Pytel, Tomasz Czarnota). Dzięki temu lubelskie seminarium doktoranckie ukształtowało badaczy, którzy z własnego doświadczenia poznali mechanizmy kancelarii akt spraw we wszystkich etapach jej rozwoju i przemian w ciągu XIX i XX w. i uzupełnili spektrum kompetencji kadry Zakładu Archiwistyki IH UMCS w dziedzinie dyplomatyki.
Keywords
